Amlodypina w terapii skojarzonej z trzema i więcej lekami hipotensyjnymi – rola farmaceuty w monitoringu politerapii

W leczeniu nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza u pacjentów z nadciśnieniem opornym lub należących do grupy bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, często niezbędne staje się wdrożenie terapii skojarzonej obejmującej trzy lub więcej leków hipotensyjnych [1]. W takim schemacie leczenia amlodypina – długo działający dihydropirydynowy antagonista wapnia – zajmuje ważne miejsce z uwagi na udokumentowaną skuteczność, dobrą tolerancję i korzystny profil bezpieczeństwa [7]. Jednakże jednoczesne stosowanie wielu leków znacząco zwiększa ryzyko interakcji farmakologicznych, występowania działań niepożądanych oraz spadku adherencji do zaleceń terapeutycznych [6]. W tym kontekście opieka farmaceutyczna nabiera kluczowego znaczenia – farmaceuta, jako członek zespołu terapeutycznego, monitoruje przebieg terapii, identyfikuje potencjalne interakcje, wspiera pacjenta w przestrzeganiu zaleceń oraz edukuje go w zakresie możliwych działań niepożądanych i zasad bezpiecznego stosowania leków. Regularna współpraca farmaceuty z pacjentem umożliwia nie tylko zwiększenie skuteczności terapii hipotensyjnej, ale również minimalizację ryzyka powikłań wynikających z politerapii.