Cukrzyca typu 2 w praktyce lekarza rodzinnego

Cukrzyca typu 2, nierozerwalnie związana z epidemią otyłości i siedzącym trybem życia, stała się jednym z największych wyzwań zdrowotnych XXI wieku. W codziennej praktyce lekarza rodzinnego pacjenci z cukrzycą lub w stanie przedcukrzycowym stanowią coraz liczniejszą grupę. To już nie tylko problem glikemii, ale przede wszystkim choroba o charakterze kardiometabolicznym, której najgroźniejszym powikłaniem są choroby sercowo-naczyniowe – główna przyczyna zgonów w tej populacji. Nasza rola, jako lekarzy pierwszego kontaktu, ewoluowała z prostego przepisywania leków hipoglikemizujących do kompleksowego zarządzania ryzykiem sercowo-naczyniowym i nerkowym.

Przez lata celem terapii było osiągnięcie docelowego poziomu hemoglobiny glikowanej. Dziś, dzięki przełomowym badaniom klinicznym (CVOTs – Cardiovascular Outcomes Trials), paradygmat leczenia uległ rewolucji. Nowoczesna farmakoterapia nie tylko kontroluje glikemię, ale przede wszystkim oferuje udowodnioną protekcję sercowo-naczyniową i nerkową. Nowe grupy leków – agoniści receptora GLP-1 (GLP-1 RA) oraz inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2, flozyny) – stały się fundamentem terapii u pacjentów z wysokim ryzykiem.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie praktycznego i aktualnego podejścia do cukrzycy typu 2 w warunkach POZ. Skupimy się na kluczowych aspektach: od skutecznej profilaktyki i wczesnego screeningu, przez ustrukturyzowany algorytm leczenia zgodny z Zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, aż po praktyczne wskazówki dotyczące wyboru terapii w konkretnych grupach pacjentów.