Wspierająca Szkoła

Budujemy wspierające otoczenie dla młodych osób w kryzysie psychicznym. Bądź Wspierającą Szkołą dla swoich uczniów!

Dowiedz się

Ból fantomowy

Bezpośrednio po amputacji kończyny pacjenci często doświadczają wrażenia, że utracona część ciała nadal jest obecna. To zjawisko nazywane jest czuciem fantomowym. U 2-4% chorych po amputacji i po całkowitym zagojeniu rany występuje przewlekły i zazwyczaj oporny na leczenie ból w obrębie nieistniejącej części ciała, który definiowany jest jako fantomowy [1,2].

U kogo występuje ból fantomowy?

Czucie fantomowe i ból fantomowy mogą wystąpić nie tylko po amputacji kończyny, ale również po chirurgicznym odcięciu innych części ciała, takich jak:

  • ząb, 
  • pierś, 
  • język, 
  • oko, 
  • penis, 
  • jądro, 
  • pęcherz moczowy, 
  • odbytnica [1]. 

U których pacjentów ryzyko wystąpienia bólu fantomowego po amputacji jest największe? Wyróżniamy następujące czynniki ryzyka:

  • podeszły wiek,
  • wystąpienie silnego bólu, na przykład niedokrwiennego, przed amputacją,
  • współistnienie bólu w obrębie kikuta
  • choroby naczyń, 
  • rozległe uszkodzenia tkanek na przykład w wyniku oparzenia,
  • doświadczenie dawno przebytych bólów w obrębie amputowanej kończyny, na przykład zapalenia ścięgna Achillesa lub rwy kulszowej [1,2].

Ból fantomowy niejedno ma oblicze

Pacjenci doświadczają różnego charakteru bólu fantomowego - piekącego, miażdżącego, kurczącego lub strzelającego. Doznania bólowe mogą być stałe z zaostrzeniami lub napadowe. Najczęściej największe natężenie bólu obserwuje się wieczorem lub w nocy. Bólowi fantomowemu mogą towarzyszyć różne dodatkowe objawy, takie jak np. pocenie się. 

Natężenie bólu fantomowego różni się u każdego pacjenta - u niektórych osób może być ledwie zauważalne, a u innych tak silne, że nawet ograniczające aktywność życiową i zaburzające sen.

Na natężenie bólu wpływają różne czynniki - może on znacznie nasilać się pod wpływem: 

  • zmęczenia, 
  • bezsenności, 
  • lęku, 
  • zdenerwowania, 
  • podrażnienia kikuta przez bodźce mechaniczne lub termiczne [1,2]. 

Ból fantomowy należy odróżnić od:

  • odczuć fantomowych, które są bezbolesne i polegają na odczuwaniu obecności nieobecnej części ciała,
  • bólu kikuta, który występuje powszechnie w bezpośrednim okresie po operacji i ustępuje zazwyczaj po wygojeniu rany [1,2]. 

Czy bólom fantomowym można zapobiec?

Odpowiednia farmakoterapia przeciwbólowa przed zabiegiem amputacji, w trakcie zabiegu i bezpośrednio po nim zmniejsza ryzyko pojawienia się bólu fantomowego. Liczy się nie tylko przygotowanie fizyczne, ale także psychiczne - psychoterapia i relaksacja są nieodłącznymi elementami przygotowania okołooperacyjnego pacjenta. Bardzo ważny w kontekście zapobiegania wystąpienia bólów fantomowych jest również wczesny powrót do funkcjonowania chorej kończyny poprzez korzystanie z protez kończyn [1, 2].

Leczenie bólu fantomowego wyzwaniem nie tylko dla lekarza

Ból fantomowy wymaga współpracy zespołu specjalistów, w skład którego wchodzą między innymi lekarz, fizjoterapeuta i psycholog. Żadna z metod terapeutycznych nie daje jednak gwarancji powodzenia - każdy pacjent wymaga opracowania indywidualnej strategii postępowania [1,2].

W leczeniu bólu fantomowego znajduje zastosowanie wiele leków. Wykazują one różną skuteczność w zależności od pacjenta i często konieczna jest zmiana terapii w celu dobrania tej najbardziej efektywnej. Leczenie farmakologiczne obejmuje:

  • opioidy - najczęściej tramadol, rzadziej morfinę, oksykodon, metadon,
  • kalcytoninę - ten lek ma udowodnioną w badaniach naukowych skuteczność w terapii bólu fantomowego,
  • leki przeciwpadaczkowe - gabapentynę lub pregabalinę,
  • leki przeciwdepresyjne - amitryptylinę, wenlafaksynę lub duloksketynę,
  • ketaminę
  • dożylne wlewy lidokainy - środka znieczulającego, 
  • środki znieczulenia miejscowego w formie iniekcji w zdrową kończynę,
  • znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe,
  • kapsaicynę,
  • w przypadku bólu fantomowego kończyny górnej - znieczulenie splotu ramiennego środkiem znieczulenia miejscowego - lidokainą lub bupiwakainą [1,2,3]. 

Dobrą skuteczność wykazuje leczenie niefarmakologiczne, które obejmuje między innymi techniki neurostymulacji za pomocą elektrod implantowanych w odpowiednie miejsca rdzenia kręgowego i ośrodkowego układu nerwowego. Stosuje się również przezskórną stymulację elektryczną nerwów, która poprawia przepływ krwi i zmniejsza napięcie mięśniowe w obrębie kikuta.

W łagodzeniu natężenia bólu fantomowego wykorzystuje się także psychoterapię, która pomaga przeżyć poczucie straty z powodu amputowanej części ciała. Odpowiednie techniki psychologiczne zmniejszają natężenie depresji, lęku i negatywnych emocji, które mogą wzmacniać odbierane bodźce bólowe [1,2].

Referencje:

  1. Graczyk M, Krajnik M, Malec-Milewska M. Ból fantomowy - wyzwanie terapeutyczne. Medycyna Paliatywna w Praktyce 2010, 4, 2, 66-73
  2. Garstka J. Ból fantomowy - jak skutecznie leczyć. Medycyna po Dyplomie 2011(20); 12(189):46-47
  3. https://www.mp.pl/bol/ekspert/186120,leczenie-farmakologiczne-bolu-fantomowego (dostęp 20.08.22)