Wspierająca Szkoła

Budujemy wspierające otoczenie dla młodych osób w kryzysie psychicznym. Bądź Wspierającą Szkołą dla swoich uczniów!

Dowiedz się

Pylice

Według definicji Międzynarodowej Organizacji Pracy (International Labour Organization, ILO) pylice stanowią grupę kilkunastu chorób płuc wywoływanych wdychaniem pyłów. Zaliczane są do chorób zawodowych. Pylice charakteryzują się gromadzeniem w płucach pyłu oraz tworzeniem odczynu zapalnego tkanki płucnej na jego obecność. Wnikanie pyłu do dróg oddechowych, osadzanie cząstek w różnych ich odcinkach oraz eliminacja lub zatrzymanie pyłu zależą przede wszystkim od wymiaru cząstek. Ze względu na skutki zdrowotne najważniejsze są cząstki poniżej 7 µm, których rozmiar umożliwia przeniknięcie do obszaru wymiany gazowej. Pylica rozwija się powoli i przez długi czas przebiega bezobjawowo. Pierwsze objawy występują zwykle po kilku- lub kilkunastoletnim narażeniu na pył. Objawy pylicy płuc są zwykle niespecyficzne i mogą pokrywać się z objawami innych chorób płuc, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, POChP i rozedma płuc, które często współistnieją z pylicą.

Pylice - informacje podstawowe

Według definicji Międzynarodowej Organizacji Pracy (International Labour Organization, ILO) pylice stanowią grupę kilkunastu chorób płuc wywoływanych działaniem pyłów. Zaliczane są do chorób zawodowych. Pylice charakteryzują się gromadzeniem w płucach pyłu oraz tworzeniem odczynu zapalnego tkanki płucnej na jego obecność. Pył został określony jako „aerozol złożony z cząstek stałych nieożywionych”. W zależności od zmian wywoływanych przez pył podzielono pylice na kolagenowe i niekolagenowe. Pylice kolagenowe są wywoływane przez pył o działaniu zwłókniającym, tj. krzemionkę, azbest, i charakteryzują się trwałym uszkodzeniem struktury pęcherzyków płucnych. Pyły takie jak np. tlenek cynku, siarczan baru powodują pylice niekolagenowe bez zmian w strukturze pęcherzyków płucnych.

Epidemiologia pylic

Szacuje się, że w Polsce żyje kilkanaście tysięcy chorych na pylice. W Polsce ponad połowę rozpoznań pylic stanowi pylica górników kopalń węgla (pylica węglowa), do częściej występujących pylic należą również pylica krzemowa i azbestowa.

Wnikanie pyłu do dróg oddechowych, osadzanie cząstek w różnych ich odcinkach oraz eliminacja lub zatrzymanie pyłu zależą przede wszystkim od wymiaru cząstek. Ze względu na skutki zdrowotne najważniejsze są cząstki poniżej 7 µm, których wymiar umożliwia przeniknięcie do obszaru wymiany gazowej. Ta frakcja pyłu nazywa się frakcją respirabilną i jest odpowiedzialna za rozwój pylicy płuc, nowotworów oraz zapalenia pęcherzyków płucnych.

Podział pylic

Wśród pylic możemy wyróżnić m.in.:

  • pylicę krzemową – powodowaną wdychaniem pyłu krzemionki krystalicznej i charakteryzującą się ogniskowym włóknieniem tkanki płucnej;
  • pylicę górników kopalń węgla;
  • azbestozę – rozlane włóknienie śródmiąższowe tkanki płucnej, któremu często towarzyszą zmiany opłucnowe;
  • talkozę;
  • syderozę (żelazo);
  • pylicę „metali twardych” (kobalt);
  • berylozę – ziarniniakową chorobę płuc powstającą w narażeniu na beryl u osób pracujących w przemysłach metalurgicznym, nuklearnym i lotniczym. Od lat 50. XX wieku nie rozpoznaje się ostrej berylozy.

Zawodowe narażenie na pyły

Narażenie na krzem występuje m.in.: przy budowie tuneli i szybów, w kamieniołomach, w przemyśle hutniczym, porcelanowym, podczas produkcji materiałów ogniotrwałych i ściernych. Główne źródło narażenia na pył azbestowy stanowiła w przeszłości produkcja wyrobów zawierających azbest, a obecnie stanowi je praca przy usuwaniu wyrobów azbestowych w budownictwie. Pylica górników kopalń węgla jest wywoływana wdychaniem pyłu kopalnianego. Narażenie na beryl występuje w przemysłach lotniczym, kosmicznym, zbrojeniowym, ceramicznym, elektronicznym, jądrowym, maszynowym, w produkcji stopów glinu i miedzi, przetwórstwie odpadów i protetyce stomatologicznej.

Objawy pylic

Pylica rozwija się powoli i przez długi czas przebiega bezobjawowo. Pierwsze objawy występują zwykle po kilku- lub kilkunastoletnim narażeniu na pył. Objawy pylicy płuc są zwykle niespecyficzne i mogą pokrywać się z objawami innych chorób płuc, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, POChP i rozedma płuc, które często współistnieją z pylicą.

Najczęstsze objawy to:

  • duszność,
  • zmniejszona tolerancja wysiłku,
  • kaszel,
  • codzienne odkrztuszanie zalegającej wydzieliny z dróg oddechowych,
  • nieprawidłowe RTG klatki piersiowej.

W przypadku pylicy płuc robotników węglowych może się pojawić czarno zabarwiona plwocina. U części pacjentów dochodzi do rozwinięcia objawów ze strony układu krążenia.

Diagnostyka pylic

Pylice rozpoznaje się na podstawie długotrwałego narażenia na pyły i charakterystycznego obrazu radiologicznego włóknienia płuc oraz po wykluczeniu innych chorób dających podobne objawy.

Do badań wykorzystywanych w diagnostyce pylic zaliczamy:

  • RTG klatki piersiowej – to podstawowa metoda diagnostyczna,
  • tomografię komputerową,
  • badania czynnościowe płuc (głównie spirometrię).

Powikłania pylic

Osoby z pylicą płuc są bardziej narażone na choroby układu oddechowego i przedwczesną śmierć. Pacjenci z pylicą płuc mają również tendencję do występowania nałożonej rozedmy płuc lub POChP. Najgroźniejszymi powikłaniami azbestozy są międzybłoniak opłucnej i rak oskrzeli. Między początkowym narażeniem na azbest a rozwojem międzybłoniaka mija co najmniej 20 lat. Pylica krzemowa zwiększa ryzyko nowotworów oraz gruźlicy. Osoby z węglową pylicą płuc są również bardziej narażone na gruźlicę. Wdychanie pyłu węglowego wiąże się także z POChP i zwiększa śmiertelność wśród chorych.

Leczenie pylic

Nie ma lekarstwa na pylicę płuc, a rokowania w fazie włóknienia są złe, jednak nie u wszystkich osób narażonych na wdychanie pyłu rozwija się patologia płuc.

Chorzy powinni unikać narażenia na pyły i rzucić palenie. Leczenie jest objawowe – zastosowanie mają leki wziewne rozszerzające drogi oddechowe i zmniejszające odczyn zapalny. Stosuje się rehabilitację oddechową w celu złagodzenia objawów i zwiększenia tolerancji wysiłku. Większość programów rehabilitacji oddechowej obejmuje trening oddechowy, trening o niskiej lub wysokiej intensywności, trening wytrzymałościowy i trening siłowy. Pacjenci ze znacznie ograniczoną pojemnością życiową płuc mogą wymagać przewlekłej tlenoterapii. W przypadku schyłkowej fazy choroby pacjenci mogą być kandydatami do przeszczepu płuc.

Zobacz także: Zanieczyszczenie powietrza a choroby płuc.

Piśmiennictwo

  1. DeLight N, Sachs H. Pneumoconiosis. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022. Online: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK555902/.
  2. Mejza F, Marek K. Pylica azbestowa. Online: https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.90.1.3.
  3. Mejza F, Marek K. Pylica górników kopalń węgla. Online: https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.90.1.2.
  4. Mejza F, Marek K. Pylica krzemowa. Online: https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.90.1.1.
  5. Państwowa Inspekcja Sanitarna. Szkodliwe działanie pyłów przemysłowych na człowieka. Online: https://www.gov.pl/attachment/9f49bb8a-ee51-426b-8d7b-119f6d6e5868.
  6. Zygulska AL. Zawodowe choroby płuc – wybrane zagadnienia. Przegląd Lekarski 2018; 75(4): 176–182.